Günün kalabalığından kaçtığında yine kendini tek bir odada, bir köşede, bir sayfanın iki cümlesinde ararsın.
Belki seni uzaklara götürür o kelimeler belki de hiç yaşanmayacak hikayelere, daha önce yaşadığın acı tatlı hislere, hiç aklından çıkmayan gülümsemelere…
Gündelik koşuşturmacadaki o zaman trafiği aniden son bulur, o buğulu, toz kapmış sayfaların arasında. Sanki zamanın bir boşluğu o odanın içinde oluşur. Bilinmez bin bir türlü yolculukta kaybolursun. Hikayeler bir zaman tüneli gibidir.
Tekrar çıkmak ister misin oradan? Bilemezsin.
Belki bu yolculuk bu kadar tatlı geldiği için her gün bir hışımla o odaya atıyorsun kendini. O küçük odada hiç zamansız yaşamanın hayalini kuruyorsun.
Kimine göre basit bir kitap, belki de basit bir hikaye…
Ama senin için uçsuz bucaksız macera düşkünlüğü her gün bu odada olmanın sebebi.
Her gün düşlediğin kırmızı balık, sayfaların arasında gezerken onu yakalamanın hayaliyle tutuşuyorsun. Belki bir gün bir rafta, siyah kapaklı bir kitapta, belki de yıpranmış bir kağıtta kim bilir, belki de bir gün bir sayfadaki uzak diyarlarda hiç ummadığın bir anda birinin gözlerinde buluverirsin.
