Bugün sizinle birlikte özel bir sergi gezeceğiz.
Bu sergide dolaşırken neler hissedeceksiniz hiç bilmiyorum.
İçeri girdiğinizde sergideki tabloları teker teker kaldıran küçük bir çocukla karşılaşacaksınız ama şimdi o çocuğu bir süre görmezden gelip tablolara odaklanmanızı istiyorum.
Bu tablolarda çocukluğunuzdan itibaren en mutlu anlarınız resmediliyor.
Tüm kusur ve mükemmelliklerinizle kendinizin her halini görüyorsunuz.
🖤 5 yaşında, yaz ayında yediğiniz karpuz çekirdeklerini sayarken,
🖤 7 yaşında, arabada uyuyarak eve giderken,
🖤 9 yaşında, okul kantininde 50 kuruşa aldığınız simiti yiyerek bahçede turlarken,
🖤 10 yaşında, evden koşarak okula giderken sırtınızdaki çantanın ağırlığını taşıyamazken,
🖤 13 yaşında, hasta halinizde evde otururken,
🖤 15 yaşında, bisikletten düştüğünüzde yaşadığınız acıya kızarken,
Ve daha nicesi, aklıma gelmeyecek binbir türlü şekliyle…
Bu anların mükemmellik mi kusur mu olarak nitelendirilmesi tamamen sizin seçiminiz.
Ama yaşadığınız anlar sanki hatırladığınızdan daha güzel değil mi?
Bunları düşünürken, bir tebessümle bu tablolara baktığınıza eminim.
Belki şartlar bu kadar da tozpembe değildi ama bugünkü sizi yaratan en güzel yapı taşları onlar değil miydi?
Bu sergide dolaşırken bugünkü yaşınızda ne gördünüz hiç bilmiyorum.
Ama şimdi o görmezden geldiğimiz çocuğa odaklanalım.
O tabloları kaldıran çocuğu durdurun ve bugünün tablosunu birlikte asmayı teklif edin.
Sahi bu bu çocuk kim ki?
Onca yolun sonunda her daim sizi bekleyen çocukluğunuz.
Bugün o çocuğa geçmişte verdiğiniz sözleri hatırlamanızı istiyorum.
O çocuk bu anları korumak ve resmetmek için her zaman sizi bu sergide bekliyor ama siz bugüne kadar hiç gezmediniz.
Bazen günün yorgunluğunda, gelecek peşinde koşarken o mutlu günleri, o küçük halimizi unutabiliyoruz ve ona sergilemesi için hiçbir şey vermiyoruz.
Bazen bu sergide dolaşıp o halinize güzel bir an vermek ya da eski tozlu raflardan yeni bir tablo çıkarmak sizi de onu da iyi hissettirecek.
Çünkü çocukluğunuzu yeniden keşfetmek sizi özgürleştirecek. Birlikte astığınız her bir tablo öz benliğinizi daha da güçlü kılacak ve o küçük çocuk kimse sizi desteklemediğinde sizin için orada olmaya devam edecek.
Bu nedenle o küçük çocuğu ziyaret etmeyi ihmal etmeyin :)
İhmal etmeyin ki, her zaman onun köşesinde dinlenecek bir yeriniz olsun.
❤️ Buraya kadar sergiyi gezdiyseniz, bugüne özel hangi tabloyu duvara astığınızı söylemeden gitmeyin.
Umarım daha sergileyecek nice anınız olur.
